Ιερώνυμος ο εκ Πράγας

(1374 – 1416). Βοημός θεολόγος. Σπούδασε στην Κολονία, στη Χαϊδελβέργη, στο Παρίσι και στην Οξφόρδη. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αγγλία ήρθε σε επαφή με τη διδασκαλία του Άγγλου μεταρρυθμιστή Βίκλεφ και έγινε φανατικός οπαδός του. Όταν επέστρεψε στην Πράγα, πληροφόρησε τον φίλο του, Ιωάννη Ούσιο, για τις απόψεις του Βίκλεφ και τον παρότρυνε να διαβάσει τα έργα του. Αργότερα, ο Ούσιος κατηγορήθηκε ως αιρετικός και παραπέμφθηκε σε δίκη στην Κωνσταντινούπολη (1415). Ο Ι. έσπευσε εκεί για να τον υπερασπιστεί, λέγεται όμως ότι την τελευταία στιγμή φοβήθηκε μήπως ενοχοποιηθεί και προτίμησε να εξαφανιστεί. Τελικά, δεν κατόρθωσε vα αποφύγει τη σύλληψη και το 1416, ύστερα από φρικτά βασανιστήρια, αναγκάστηκε να καταδικάσει τη διδασκαλία του Βίκλεφ και την ανάλογη του φίλου του, Ούσιου. Γρήγορα όμως μετανόησε· ζήτησε δημόσια ακρόαση και μπροστά σε πλήθος κόσμου αποκάλυψε ότι ανακάλεσε τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις από φόβο, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι εμμένει σε αυτές. Έπειτα από αυτή τη δήλωση καταδικάστηκε σε θάνατο. Με απόλυτη ψυχραιμία, αφού τοποθέτησε ο ίδιος στο κεφάλι του το κάλυμμα που φορούσαν στους αιρετικούς, οδηγήθηκε και αυτός, όπως και ο φίλος του, σε θάνατο στην πυρά. Η θυσία του στάθηκε αφορμή αναζωπύρωσης των μεταρρυθμιστικών θρησκευτικών τάσεων, που επικράτησαν τελικά στη Γερμανία.